In memoriam Erna Schuit


Ida Sietsma

 

Het doek is uiteindelijk dan toch een keer gevallen. Wat hebben we met elkaar toch veel lol gehad. 40 jaar ben je onze grimeuse geweest. Jouw kunde en expertise waren van ongekende hoogte. Ik weet nog hoe je bij ons terecht kwam. Regelmatig keek ik bij Genesius in De Kwakel waar jij grimeuse was. Wij waren op dat moment op zoek naar een nieuwe grimeur omdat onze Freek Bos uit  Mijdrecht ermee stopte. Freek was nog van de oude stempel en gebruikte grime uit lang vervlogen tijden. Als Freek ons grimeerde, dan hadden een aantal van ons er nog lang plezier van! Het was niet weg te wassen, en je kreeg er heerlijk puisten van… en toen kwam jij! Gewapend met moderne grime middelen schminkte je er lustig op los! Van jonge mannen, oude mannen maken, daar draaide je hand niet voor om. Ook de dames werden tot vele typetjes omgetoverd: oud, jong, lelijk, dik en tussen de bedrijven door werd er met veel plezier weer veranderingen aangebracht in een rappe tijd ,als dat nodig was. Na het grimeren, liep je alles nog een keertje na om te checken of het oké was… Tevens gaf je heel veel adviezen omtrent kleding keuzes, welke hoedjes, petten of sjaals er moesten komen om het plaatje af te maken. Ook hebben we wel eens geprobeerd om je te verleiden om een rol te spelen. Nou, dat was eigenlijk niet de bedoeling. Toch heb je een keer gedaan en op onze planken gestaan. Wat een prachtige Koningin Beatrix speelde je in het toneelstuk: Leve de Koningin in 2006! Als het  grimeren klaar was, dan ging je heerlijk even naar buiten om een sigaretje te roken. Daar had je waarschijnlijk de ”zwembadstem” aan te danken, zoals een oud lid haar memoreerde pas geleden…. Je bleef niet stilzitten, ook verschil­lende grimeer cursussen volgde je om de nieuwste technieken te kunnen leren en toe te passen…. En toen hoorden we dat je ziek was…wat een enorme klap was dat voor iedereen…toch heb je nog in de blessuretijd kunnen doen wat je graag wilde. Met het hele gezin naar Spanje. Je had nog stille hoop dat je bij het jubileum van onze vereniging zou kunnen zijn, maar dat heeft helaas niet zo mogen zijn. Dat neemt niet weg dat we je zullen memoreren, aan je denken en dat we zeker weten dat je ergens boven of waar dan ook meekijkt… De mensen van voorbij, zij blijven met ons leven.

“Huil niet om mij omdat ik er niet meer ben, lach omdat ik er ben geweest…” Dat staat op de rouwkaart…..maar dat zal niet meevallen want we zullen je enorm gaan missen! Dag lieve Erna…voor altijd in ons hart….